سنبل گل پوش را بر سمن آورده ای
وین همه آشوب را بهر من آورده ای
سرو چمان را به ناز سوی چمن برده ای
قامت شمشاد را در شکن آورده ای
نرگس مخمور را جام به کف داده ای
غنچهٔ خاموش را در سخن آورده ای
حقهٔ یاقوت را قوت روان کرده ای
چشمهٔ جان بخش را در دهن آورده ای
در گران مایه را از عدن آرد سپهر
تو ز دهان درج در در عدن آورده ای
قافلهٔ مشک را از ختن آرد نسیم
تو ز خط انبار مشک در ختن آورده ای
عیسی دل ها تویی کز نفس جان فزا
مردهٔ صدساله را جان به تن آورده ای
یوسف دل در فتاد از کف مردم به چاه
تا تو چه سرنگون زان ذقن آورده ای
جیب فروغی درید تا تو به گل زار حسن
پیرهن از برگ گل بر بدن آورده ای